بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام صادق (ع)
۳۰ مرداد ۹۳
حمد و سپاس و ستایش از آن خدای یگانه، بی‌شریک و بی‌نیاز و بزرگوار و مهربان و بخشنده است؛ خداوندی که کشتی را برای حضرت نوح (ع) مایه‌ی نجات و آتش را برای حضرت ابراهیم (ع) گلستان و رود نیل را برای حضرت موسی (ع) گذرگاه و به ملکوت برد حضرت عیسی (ع) را و دور کرد از او گزند دشمنان را و عطا فرمود دو مائده‌ی آسمانی قرآن و اهل‌بیت را به رسول اکرم حضرت محمد (ص).
بار خدایا ای فریادرس درماندگان و گنج بینوایان و یاور ناتوانان که سجده کنند برای تو سیاهی شب و روشنی روز، تابش ماه و پرتو خورشید پس درود و سلام ما را بر همگی پیامبران و هدایت‌گران و امامان برسان و ما را جزءِ هدایت یافتگان و پیروان ایشان قرار بده.
شکر و سپاس بی‌کران پروردگار کریم و رحمان را که در راه هدایت بندگانش فقط به هدایت پیامبرانش بسنده نکرد و همان‌گونه که در سوره‌ی شمس فرمود: هدایت و تشخیص حق و باطل و نیکی و بدی را به انسان الهام فرمود. رحمت و برکت پروردگار عالم آنگاه که می‌فرماید: من شما را از یک تن آفریدم و از جام جانش شرابی گوارا را خارج نموده، نامش را جان خواندم جانی که مقتدایش نسیم وحی بود زبانی که در ظاهر نطقی نداشت ولی در درونش صدایی او را به هدایت می‌خواند. اینک کالبدی را بر آبشار روحی منور بنا کردم تا آینه‌ای باشد از انعکاس قدرتی که خود را الله معرفی فرموده پس مخلوقاتش بر صفحه‌ی زمان ظاهر می‌شوند؛ جانشان در گنجینه‌ی نهانش امانت‌دار گوهری گران‌بهاست ندایی که همواره راهگشای غیبی منور است اینک تو را به جهانی که در آن نیازی به کالبدت نداری می‌خوانم و تو شتابان آن را در خاک پنهان کرده و به سوی زادگاهت میایی، آیا آن را می‌یابی؟ اگر توان درکش را از دست داده‌ای چگونه خود را می‌یابی؟ گم گشته‌ای که نشانی از خود را نمی‌یابد پس به الطاف آن گنجینه پناهنده می‌شود تا مانند سپری در مقابل نامت چیست او را مدد کند.
چه زیبا هدایت تکوینی و الیه راجعون را توصیف فرمودند سرور عالمیان، کوثر بی‌همتای الهی، حضرت صدیقه‌ی کبری فاطمه‌ی زهرا (س) و انسان‌هایی که تهی از هدایت ظاهری و باطنی هستند، گم‌گشتگانی هستند که حتی نام و نشانی از خود نمی‌یابند چون گنجینه و گوهر بی‌نظیر وجود را از دست داده‌اند که بزرگی‌اش از تصورها خارج است که ایشان در این مورد نیز چنین فرمودند: اگر جانی دارای تحولات درونی باشد همانند سرعت روزهای عمر می‌توانند با خلقت میلیاردها سال برابری کند پس او را خلیفه‌ی خلقت قرار دادند تا به یک نجوا حرارت خورشید را دریابد و با یک نوری که در قلبش پیدا می‌شود ماه را بیفروزد و با یک ابراز بندگی انوار آفرینش را به خود اختصاص دهد پس قلب است که فرمان رام هر آنچه در آفرینش وجود دارد را به خود اختصاص داده است همانند ستون عمل من که تمام نعمت‌های بندگی را در خود جای داده است پس فرمان پروردگار که می‌فرماید: آنچه من روزی‌تان کرده‌ام بزرگ‌تر از پهنای زمین و آسمان است را با این سخنان گران‌قدر در می‌یابیم که انسان‌ها با پیروی از هوای نفس و شیطان نه تنها هدایتگر درونی خود را کشتند و خود را از بزرگ‌ترین مقامات که خداوند اراده در خلقت بشر داشته محروم کردند بلکه هدایت‌گران و پیامبران و امامان را نیز شهید کردند و بشریت را از چراغ‌های فروزان هدایت و نجات محروم کردند که امشب ما در این کوی عشق به سوگ شهادت یکی از آن بزرگان دور هم جمع شده‌ایم که ایشان ششمین اختر در آسمان امامت و ولایت، معلم راستین قرآن و عرفان، پاک کننده‌ی انحرافات از دین و بنیان‌گذار راه و رسم شیعه امام جعفر صادق (ع) هستند. عمر مبارک ایشان 65 ساله بود که در طول 34 سال امامت خود علاوه بر تربیت بیش از 4٬000 شاگرد، به قدری روایت از علوم مختلف از ایشان وجود دارد که دانشمندان را از این همه دانش و تلاش به حیرت وا داشته که در این شب چند مورد را نقل می‌کنیم.
ایشان فرمودند: آیه‌ی کریمه‌ی «فی بیوتٍ اذن الله» یعنی خانه‌هایی که خدا خواسته است مرتفع باشند، شخصیت اجتماعی دارند و ابهت آنان در دل‌هاست؛ خانه‌هایی که در آن‌ها همیشه هر صبح و شام ذکر خدا را تسبیح می‌کنند؛ مردانی که داد و ستد، آن‌ها را از یاد خدا باز نمی‌دارد بدن‌های مطهر معصومین است؛ همانا برای ما پروردگاریست که همیشه حافظ ماست و ما او را عبادت می‌کنیم و کسی که منتظر ظهور دولت ما باشد و بر ترس و اذیت و آزاری که در این راه می‌بیند صبور باشد فردای قیامت در گروه ما خواهد بود و به خدا سوگند عدالت قائم ما درون خانه‌های مردم وارد می‌شود همان‌گونه که گرما و سرما وارد خانه‌ها می‌شوند و مظهر دو صفت خداست: عدالت و حکمت و هرکس که بودن در شمار یاران قائم شادمانش سازد باید به انتظار باشد و با حال انتظار، به پرهیزگاری و اخلاق نیکو رفتار کند پس اگر اجلش برسد و امام قائم پس از درگذشت او قیام کند پاداش او همانند پاداش کسی است که امام قائم را درک کرده باشد.
منصور دوانقی خلیفه‌ی ملعون عباسی در اواخر عمر امام جعفر صادق (ع) را در مضیقه‌ی شدیدی قرار داد و کلاس درس ایشان را تعطیل و ایشان را ممنوع الملاقات و خانه‌نشین کرد و سرانجام در 25 شوال سال 148 به امر آن ملعون مسموم و شهید شد. لعنت الله علی قوم الظالمین.
ما در این شب حزن و اندوه ضمن عرض تسلیت به پیشگاه فرزند گرامی ایشان سرور و مولایمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) به مناسبت شهادت پدر بزرگوارشان امام جعفر صادق (ع) ابراز می‌داریم: مولای ما، امام صادق (ع) به ما شیعیان راه و رسم شیعه بودن را آموخت؛ شیعه‌ای که به فرموده‌ی مادر گران‌قدرتان: آنگاه که با افکاری شیطانی طوفانی ویرانگر را بر موحدین پدرم رسول خدا (ص) وارد کردند تا او را فردی علاقه‌مند به خاندانش جلوه دهند پروردگار عالم آن را به نسیمی طراوت بخش تبدیل نمود که به همراه خویش القابی را تا قیامت رقم زد و آن نام شیعه بود که مهر اصالتش خون پاک موحدینی است که توانستند پرچم حق را در اهتزاز نگهدارند و دین خدا را با هدایتش بپذیرند نه با نقش بندگانش در حیات و ممات.
پس مولا، ما منتظرانتان را یاری فرمایید شیعه‌ای باشیم که سرور عالمیان و امام جعفر صادق (ع) آن را توصیف فرموده‌اند.
در خاتمه دست به دعا بر می‌داریم:
بار الها نام شیعه و منتظر نامیست بس بزرگ و مسئولیتی سنگین؛ ما را یاری کنید تا بتوانیم با آن نام بمیریم و در قیامت محشور شویم.
بار الها ما نیز همچون شاگردان امام جعفر صادق (ع) تربیت‌شده در مکتب امام عصر (عج) هستیم پس یاری‌مان فرما تا از آموخته‌هایمان در راه اسلام راستین بهره بگیریم.
بار الها ما را از شفاعت امام شیعیان امام جعفر صادق (ع) و پدران و فرزندانش در قیامت بی‌نصیب نگردان.
بار الها در ظهور دولت حق امام و ولی نعمتمان تعجیل بفرما و ما را جزءِ منتظران آن حضرت قرار بده.