بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام رضا (ع)
۱۷ آبان ۹۷
سلام بر آفریننده‌ی جان‌ها، آفریدگار یگانه، پروردگار بخشنده، گیرنده‌ی جان‌ها، زنده کننده‌ی مردگان، مالک یوم‌الدین، برپا کننده‌ی کرسی آسمان‌ها و زنده کننده‌ی جان‌های مطهر، همان زندگانی که زینت زمان هستند در دقیقه‌ها و ثانیه‌هایش در طلوع و غروبش در تاریکی و روشنایی‌اش همواره نفس متبرک و با جلالتش دژ محکم هدایت است و پویندگان راهشان بر صراطی در حرکت‌اند که وعده‌ی پروردگارشان ضامن نجاتشان از گمراهی و ضلالت نفس اماره است.
خاندان نوبت ستارگانی هستند که انوار خویش را از پروردگارشان کسب نموده و جهان تاریک و در جهل مانده را به انوار خویش آراستند. امام رئوف، امام خوبی‌ها، امام علی بن موسی‌الرضا (ع) از این خاندان است که نه تنها در حیات زمینی‌شان وجود مقدسشان موجب هدایت و نجات از جهل مردمان بود بلکه بارگاه ملکوتی‌شان هزار و اندی سال است تغذیه کننده‌ی روح و جان مردگان دهر بوده و هست. خداوند کریم را شاکریم که این سرزمین را به برکت خورشید عالم‌تاب ایشان منور فرمود و کمتر کسی را می‌توان یافت که از آن بهره‌ای نبرده باشد.
بله این خاندان گهر و گنجینه‌ی دیگری را در زمان به امانت دارد که نجات بشریت را در گرو ظهور دارد. سلام بر ایشان، بر حضورش در همه حال و قیام و ظهورش و سلام نامی است که پروردگار امر فرمود یکدیگر را به تحیتی بالاتر بخوانید تا جانتان در پرتو عشق بیفروزد. در آن پرتو نامی خودنمایی کند، ای یاوران حق منم آن گنجینه‌ای که تمام سلام‌ها را در جانم به ودیعه دارم تا دفتری را بگشایم که زمان ودیعه دار آن است. پس به جانتان نظر کنید، آیا توان آشکار کردن ذخیره‌اش را دارید؟ آنگاه که ندا در وجودتان شما را بخواند: مرا در آیینه‌ی عمرت ببین، در روزها و شب‌هایی که در پی یکدیگر در آمد و شد بود. ساعاتی که باربر غمی که در نهان و آشکار مرا می‌خواند یا صاحب‌الزمان و زمان در پاسخش اعلام می‌فرمود: ذخیره‌ات آنگاه که آشکار گردد تو را به سلامی بالاتر بخواند، ای ودیعه دار جان خلیفه به مولایت نظر کن اوست که زمان عمرت را در محبتش می‌افروزد تا شعله‌اش عشق به اللّه را معنا کند.
سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) چه زیبا شکوه و جلال ظهور دولت حقه‌ی مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) را توصیف فرمودند که عشق به اللّه را در بالاترین و زیباترین جایگاهی که هستی لحظه‌شمار آن است را یوسف زهرا، مولای ما در ظهور خود به همه‌ی مخلوقات عرضه خواهند نمود، شکوه و عظمت آن فراتر از اندیشه و تصورهاست و آن از رحمت پروردگار حکیم و مهربان است که چنین گهری بی‌همتا را از گزند بدخواهان و باطلین دوران‌ها برای مؤمنین حفظ فرمود و این به‌واسطه‌ی قدرناشناسی مردم در زمان پدران طاهرینش بود که هر کدام از آنان را با فتنه و دسیسه آزار دادند و در آخر به شهادت رساندند.
ما در این شب حزن و اندوه به سوگ پدر بزرگوارشان امام رضا (ع) در این خانه مقدس حضور داریم. امام رضا (ع) در زمان مکارترین شخص از خاندان عباسی یعنی مأمون که لعنت خدا بر او و بر پدرانش باد زندگی می‌کردند. مأمون به خیال خام خود در پنهان به زور امام را وارد حکومت جبار و ظالمانه‌ی خود کرد تا اولاً ایشان را تحت نظر داشته و از فعالیت‌ها و تماس شیعیان با ایشان جلوگیری کند، ثانیاً چون همه‌ی مردم به شیوه‌ی حکومت فاسد و جنایتکارانه‌ی او آگاهی داشتند می‌خواست با نزدیک کردن امام رضا (ع) به خود شأن و مقام ایشان را در بین مردم خراب کند، غافل از اینکه امام با تدبیر و علم امامت او را در گودال فتنه و تزویر خود سرنگون و رسوا نمود به‌طوری‌که برای رهایی از ننگش ایشان را مسموم و شهید نمود.
واحیرتا از اینکه عبرت فرزندان و پیروان این ملعون نشد، همان کردند که او کرد و آن ناشی از نگاه حقارت آمیز امامت بر آنان است که تصور می‌کردند دارای قدرت و مقام هستند و امام رضا (ع) در این مورد فرمودند که: اهل‌بیت با اهل ظالم زیسته‌اند و این در حیات و مماتشان هنوز ادامه دارد.
حال ضمن عرض تسلیت به ساحت مقدس مولایمان امام عصر (عج) به وجود مقدسشان ابراز می‌داریم:
مولای ما همان‌گونه‌ای که آگاهی دارید باطلین و منافقین و ظالمین دنیا را بدون مدبر فرض کرده هر روز به خدعه و نیرنگ در لباس دین، شیعیان و منتظران را از راه حق منحرف و دست به جنایت و خیانت می‌زنند، ای معز الاولیاء و مذل الاعداء به فریاد ما برس که قلبمان جریحه‌دار این جهالت‌هاست.