بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام حسن عسکری (ع)
۲۲ بهمن ۱۳۸۹
حمد و سپاس سزاوار و شایسته‌ی پروردگار عظیم و کریم است که زبان‌ها از ستایش، تمجید و تعظیمش ناتوان و اندیشه‌ها در مجد و عظمتش حیران و نعمت‌هایش بی‌کران، احسانش فراگیرِ بندگان، سلاطین و گردنکشان در برابرش عاجز و ناتوان، قدرتش بی‌پایان، سلطنتش جاویدان، عزیزترینِ عزیزان و کریم‌ترین کریمان است.
خدایا از تو درخواست می‌کنیم بر افضل پیامبران و اکرم رسولان حضرت محمد (ص) و بر خاندانش درود فرستی که همگی از پاکان و از امامان و پیشوایان، راهنمایان، مولایان، ستارگان درخشان، پرچم‌های نمایان و کشتی‌های نجات هستند. همان‌هایی که ای خداوند کریم خودت و رسول گرامی‌ات به مودت و پیروی از دستوراتشان سفارش فرمودی و نجات و رستگاری را در امامت و ولایتشان قرار دادی. ولی افسوس که عده‌ای از بندگان ناسپاس قدر نعمت تو را ندانسته و کفران آن نمودند و امامان را در شأن و مقامشان نپذیرفتند و جسارت ورزیدند، آزردند، اسیر و زندانی و تبعید کردند و به شهادت رسانیدند. لیکن ای خداوند رحیم و با کرامت تو نعمت و حجتت را تمام نمودی و آخرینشان را از دسترس ناسپاسان و قدرناشناسان دور نمودی. ما تو را به‌واسطه‌ی همه‌ی حکمت‌ها و تدابیرت مخصوصاً به این اراده که بر اساس علمِ ازلی و ابدیت بوده است تو را سپاس‌گزاریم.
در شب شهادت یازدهمین ستاره‌ی امامت و ولایت، عالم و زاهد، با تقوا و با وقار، با عفت و با حیا، ابا محمد امام حسن عسکری (ع) واقع شدیم که به اعتراف دوست و دشمن مظهر ابهت پروردگار عالم، ابهت اهل‌بیت و ابهت اسلام و انسان کامل بودند.
امام حسن عسکری (ع) دارای کرامات زیادی بودند که یکی از آن‌ها زمینه‌سازی و تعلیمِ شیعیان برای دوران غیبت فرزند بزرگوارشان حضرت مهدی (عج) بود. امام به شیعیان آموخت در صورت عدم حضور فیزیکی امامِ عصرشان چگونه از کرامات وجود مقدسشان بهره‌مند شوند. امام حسن عسکری (ع) این مهم را با تحمل سختی‌ها و مشکلات و با انجام تمرینات و دادن سفارشاتِ خاص به شیعیان به انجام رسانید.
معتمد عباسی در هشتم ربیع‌الاول سال 260 هجری ایشان را مسموم و به شهادت رساند، لعنت الله علی القوم الظالمین.
در شب شهادت این امام همام قسمتی از سفارشات ایشان به شیعیان و دوستداران اهل‌بیت را بیان می‌کنیم و از خداوند منان می‌خواهیم ما را در انجام این سفارشات مدد فرماید.
ایشان می‌فرمایند: که اگر اعلام می‌کنید که شیعه‌ی ما هستید پس همان‌گونه که اسمِ ما زینت شماست تقوا را پیشه‌ی خود کنید تا برای ما اهل‌بیت شما هم زینت باشید. مودت و محبت مردم را به‌سوی ما جلب کنید و از گناه و زشتی پرهیز کنید تا مایه‌ی ننگ ما نباشید.