بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام جواد(ع)
۲۳ شهریور ۹۴
ربنا، خالقنا، معبودا، می‌ستاییم تو را به وسعت کرم و رحمتت، به بزرگی بخششت، به عظمت فضل و احسانت که در برگرفته همه‌ی مخلوقاتت را. تویی شایسته حمد و ستایش و تویی حی و قیوم و مدبر امور جهانی که از ازل تا قیامت تو را تسبیح‌گو بوده. پس سزاوار است بر ما که تو را بستاییم و در برابر عظمتت سر تسلیم فرود آوریم و به عبادت و اطاعتت پیشانی بر خاک بساییم. پس سلام بر دل‌هایی که چونان باد بهاری در دل خود نوید بارور شدن را دارند. آنگاه‌که خوانده شوند، لبیک گویان برخیزند و جان خفته‌شان با شوق با روحی درآمیزد که آتش شوقش حرارتی را معنا می‌کند که پروردگار عالم فرمود: قسم به روحی که با جان‌ها قرین شود.
سرور عالمیان کوثر الهی حضرت زهرای مرضیه (س) چه زیبا تفسیر فرمودند ابراز عشق و بندگی را در قالب دعا و مناجات که کتاب آسمانی قرآن کریم می‌فرماید با زبان دعایی که پروردگارتان امر فرموده او را بخوانید پس دعا دریچه‌ای است که خواننده‌اش آن را می‌گشاید تا نسیم رحمت الهی به درون جانش بوزد و باعث خرمی جانی شود که شاخه‌های وجودش ر به آسمان گشوده تا با انوارش میوه جانش را به بار رحمت الهی بارور نماید. پس شاکر لطفی باشد که دو زبان را آفرید. زبانی که گویای عظمتش باشد و زبانی که سکوتش بارهایی را بر شاخه‌های وجود بنشاند که در لوح محفوظ جزء اسرار سینه‌ها است.
پس اولیاء و امامان ما با دعا و مناجات‌هایی که قسمتی از آن‌ها در دسترس ما است چه عروج ملکوتی با شکوهی را برای خود رقم زدند و ما کلمات دعا را می‌خوانیم، درحالی‌که در باطنش اسراری نهفته است که امامت از آن با خبر است. چون آنچه در ظاهر کلمات است اتصال به سرچشمه‌های لطف امامت است و آنچه در باطن است نجاتی است که پروردگار عالم در فطرت جان‌ها به ودیعه نهاده و امر فرموده من را بخوانید تا شما را اجابت کنم.
اینک ما در این شب خون و اندوه در این کوی عشق به سوگ یکی از این گوهران بی‌همتا دور هم جمع شده‌ایم که ایشان نهمین خورشید امامت و ولایت، شجاع در علم و دیانت، ابا جعفر ثانی، محمد بن علی، حضرت امام جوادالائمه (ع) هستند که عمر مبارک ایشان بیست و پنج سال است. تولد آن بزرگوار شب جمعه دهم ماه رجب سال ۱۹۵ هجری در مدینه واقع شد و شهادت آن امام همام به دستور معتصم عباسی ملعون، برادر مأمون به دست ام الفضل دختر مأمون عباسی که اجباراً امام جواد همسری وی را پذیرفته بود، در آخر ذی‌القعده سال ۲۲۰ هجری واقع شد. مدت امامت ایشان تقریباً هفده سال است زیرا هشت ساله بود که پرد بزرگوارش امام رضا (ع) از دنیا رفت و آن حضرت به امامت رسید. عمر حضرت گر چه کوتاه بود و غالباً در تبعید صرف شد ولی باید گفت عمر پر برکتی بود. از سخنان گهربار ایشان است که عزت مؤمن بی‌نیازی او از مردم است. چگونه واگذارده به خود شود کسی که خدا را کفیل خود قرار داده است؟ و چگونه نجات می‌یابد کسی که خدا درصدد اوست. کسی که اعتماد به غیر خدا پیدا کند خداوند او را به خودش وا می‌گذارد و کسی که بدون علم کاری را انجام می‌دهد، فساد آن بیشتر از اصلاح است. بله امام جواد (ع) همچون پدران و فرزندان پاکش درد تمام عمر قاطعانه در اصلاح و هدایت مردم و مبارزه بر علیه ظلم و نفاق قیام فرمود و با علم بی‌نظیر خود جهل دشمنان اهل‌بیت را عیان فرمود و همین سبب شهادت ایشان شد. لعنت الله علی قوم الظالمین
در این مورد امیر مؤمنان چه زیبا فرمودند: کجا هستند آن‌هایی که تو ای دنیا آن‌ها را فریب دادی و با زینت‌ها و افسون‌های خود آن‌ها را گمراه کردی. آن‌ها اینک همه در گورها و زیر لحدها قرار گرفته‌اند.
اینک ضمن عرض تسلیت به ساحت مقدس مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) و با دلی سوخته و چشمی اشک‌بار ابراز می‌داریم، ای مولای ما، تاریخ عبرت پیروان و فرزندان مأمون‌ها نشده، هنوز همان عناد و دشمنی را با اهل‌بیت و شیعیانش در سر دارند. ما را دریابید، قلبمان از این همه کینه و نفاق آنان در خون نشسته، عجل علی ظهورک ما را اجابت کنید.
اینک دست‌های پر تمنای خود را به پیشگاه خداوند بلند می‌کنیم که:
بار الها، لعنت کن جباران و ظالمان و غاصبان حق اهل‌بیت را از اولین تا آخرین را. خدایا بشکن ستون‌های آن‌ها را. هلاک کن پیروان و کارگران آن‌ها را.
بار الها، شتاب کن در فرج قائم دوستانت، استوار کن به‌وسیله او دینت را و نابود کن دشمنانت را و یاری کن در انتقام از آن‌ها به‌وسیله او پیروز شود حق و نابود گردد باطل. درود و رحمت فرست بر او و پدرانش و ما را قرار ده از یاران و دوستانش و برسان ما را به ظهورش و برآور حاجتمان را.