بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام جعفر صادق (ع)
۱۶ خرداد ۱۴۰۰
حمد و سپاس خداوند کریم را سزاست که در توانایی از همه غیر از خود برتر است و با عطایای خود به تمام موجودات که خود آفریده نزدیک‌تر است. هر نعمت و فضل و رحمت را او می‌بخشد و هر رنج و بلای بزرگ را او دور می‌نماید و به آدمی قلبی با استعداد و زبانی گویا و چشمی بینا عطا فرمود تا اینکه کسب معرفت نماید و اندیشه کند و از اعمال ناپسند که خداوند آن‌ها را نهی کرده پرهیز نماید. و ای کسانی که چشم‌ها و گوش‌های شنوا دارید و ای کسانی که از نعمت سلامتی برخوردار هستید آیا برای فرار از امر خدا گریزگاه و پناهگاهی دارید؟ اگر ندارید پس چرا فریفته و افسون دنیا می‌شوید. پس ای بندگان خدا جهت هدفی که خداوند شما را برای آن آفریده کوشا باشید و مبادا از فرمانش سرپیچی نمایید.
این خطبه را با قسمتی از فرمایشات امیر مؤمنان علی (ع) آغاز کردیم. چه نصایح و سفارشات نجات بخشی را فرمودند. همان‌گونه‌ای که خداوند فرموده که: ای فرزندان آدم برای شما جامه‌ای فرستادیم تا شرمگاهتان را بپوشاند، و نیز جامه‌ی زینت و جامه‌ی پرهیزکاری از هر جامه ای بهتر است و این یکی از آیات خداست، باشد که پند گیرند و بگو پروردگار من به عدل فرمان داده است و به هنگام هر نماز روی به جانب او دارید و او را با ایمان خالص بخوانید و همچنان که شما را آفریده است باز می‌گردید.
ولی افسوس که امت مسلمان نه به آیات کریمه‌ی قرآن و نه به سخنان گهربار امیر مؤمنان (ع) عمل کردند روز به روز بیشتر از قبل در بدعت‌ها و کج‌روی‌هایی که با نفس خود در دین وارد نمودند پیش می‌روند. همان‌گونه‌ای که خداوند فرموده که: فرقه‌ای را هدایت کرده و فرقه‌ای گمراهی را در خورند. اینان شیطان‌ها را به جای خدا به دوستی گرفتند و می‌پندارند که هدایت یافته‌اند.
متأسفانه در این زمانه می‌بینیم که اکثریت یا در کفر و فساد غرق هستند یا با نفاق و جهل راه شیطان را می‌روند و می‌پندارند که هدایت یافته‌اند. این عمل‌ها و باورهای غلط ناشی از نفس و دنیاپرستی است که با جهلی دور از اندیشه توأم است که پیامبر عظیم‌الشأن اسلام حضرت محمد (ص) مبعوث شد تا با قرآن و اهل‌بیتش آن را اصلاح کرده راه نجات را به امت مسلمان نشان دهد. ولی افسوس این چنین نشد. نه تنها هدایت نشدند بلکه اهل‌بیت را مورد آزار و شکنجه قرار دادند و زندانی نمودند و به شهادت رساندند.
ما در این شب غم و اندوه به سوگ یکی از ایشان ششمین اختر آسمان ولایت و امامت معلم راستین قرآن و عرفان پاک کننده‌ی انحرافات از دین حضرت امام جعفر صادق (ع) در این خانه‌ی نور حضور داریم. امامی که پاک کننده‌ی انحراف و باورهای غلط دینی مردم و باطل کننده‌ی روایت و احادیث جعلی و کاذب بودند. روایت‌هایی که به‌وسیله‌ی منافقین و جاهلین وارد اسلام شده بود و ایشان با جایگزین کردن احادیث و روایت‌های صحیح به ما راه و رسم شیعه شدن و شیعه ماندن را آموختند که شعار و افتخار شیعه در عدم سازش با باطل و دشمنان دین و اهل‌بیت پیامبر است که اگر می‌خواهیم در قیامت با نام شیعه محشور شویم باید که به آن عمل کنیم.
ما چه سعادتمند هستیم که در این زمانه‌ی پر از فتنه و فساد و کفر و نفاق، فرزند گرامی امام جعفر صادق (ع) مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) در کنار امت شیعه حضور دارند و آنان را در پیمودن راه سعادت یاری می‌فرمایند.
بهره می‌گیریم در این مورد از فرمایشات مادر گرامی‌شان حضرت فاطمه‌ی زهرا (س) که فرمودند: سلام نامی است که پروردگار فرمود آنگاه که فرشتگان مرگ بر جان‌های مؤمنان حاضر شوند به تحیتی او را بخوانند که اینک زمان ماندن به پایان رسد. امانت جانتان در خاک باقی ماند تا در دایره‌ی زمان بر صاحب‌الزمان اقتدا کند. هرگاه او را بخوانند که چه مقدار آرمیده‌ای توان پاسخ را از مولای خویش بخواهد زیرا جانش در برزخ مهمان بوده و جسمش در دایره‌ی زمان در دل خاکی که نامش را همواره حفظ نموده.
پس با این فرموده‌ی سرور عالمیان خوشا به حال مؤمنانی که در دنیا و برزخ و قیامت تحت حمایت و یاری امامشان قرار می‌گیرند.
پس برای رسیدن به این سعادت او را می‌خوانیم: