بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شب ۲۳ رمضان شب قدر
۲۳ فروردین ۱۴۰۲
بار الها شب قدر را بهتر از هزار ماه قرار دادی. چه اسراری در این شب است که چنین فضیلتش بزرگ و رحمتش بی‌منتهاست و من در طول عمرم ده‌ها شب قدر را پشت سر گذاشتم و نتوانستم آن را درک کنم. آیا کلیدش در شب‌زنده‌داری است؟ عبادت است؟ معرفت و پاکی و تقوی است؟ و یا مناجات و دعاست؟ یا غیاث المستغیثین به فریادم برس تا به سلامتی مطلع الفجرش برسم. یا رب چگونه تو را ستایش و پرستش کنم. آیا زبان ظاهری‌ام قادر است تا احساسی را بیان کند که در چشمه‌ی قلبم می‌جوشد. وای بر من. توان توصیف حرارتش را ندارم. سینه‌ام افروخته از نامی است که مرا می‌خواند که تو را به نشانی آراستم تا زبان دلت با آن گویا شود. اینک با آن زبان که نامش نجواست مرا بخوان. آیا توانش را داری؟
پس بار الها، معبود من حرف دل است که گویاست نه زبان و فریاد. دلی که مأوا و ضربانش عشق و اخلاص توست که سرچشمه از لطف، رحمت و محبتی دارد که در طول عمر به بنده‌ی حقیر، فقیر و عاشق خود داشتی و عاشقانی که آمدنشان، مناجاتشان زنده کننده‌ی مردگان دهر بود و هست. ما منتظران آخرینشان تغذیه کنندگان آن هستیم.
پس سلام بر جان‌هایی که آمده‌اند تا نقش آفرینش را در وجودشان با جانی بیامیزند که آن جان هدیه‌ی پروردگارشان است. انوار مطهر از خلقت که نامش روح خداوندی است. میراث برانی که ارث خویش را از پروردگارشان به ارث برده‌اند تا فرمان‌بر فرمانی باشند که آنان را می‌خواند به ضیافتی که نامش دولت ظهور است. در آن دولت نامی می‌درخشد که اسرار زمان را از آغاز تا پایان در سینه‌ی مبارکش به ودیعه دارد. نامش بقیة الله است. نامی که قادر است تا دوران‌ها را به لحظه‌ی حیات آورده، در جان آدمیان به جریان بیندازد. آیات قرآن کریم به مدد آمده تا در وعده‌ی دولتش آن‌چنان بدرخشد که رسالت انبیاء به سخن درآید. شکر پروردگاری را سزاست که حق را آشکار نمود تا شاهدی باشد بر ایمان آوردگانی که به جان عالم آن‌چنان حیاتی را به ودیعه آوردند که باطل در آن راه ندارد. همان‌گونه‌ای که سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) فرمودند مولای ما، امام عصر و زمان، اباصالح المهدی (عج) قادر است تا دوران‌ها را به لحظه‌ی حیات آورده، در جان آدمیان به جریان بیندازد.
در آخرین شب از شب‌های قدر که روایت است کارنامه همه را به پیشگاه اماممان عرضه می‌دارند و تقدیراتی که خودمان در آن نوشته‌ایم را به رؤیت مبارک ایشان می‌رسانند. از حضورشان استدعا کنیم تقدیراتمان را از تقدیر صالحان اراده فرماید و ما نیز در این شب قدر با خداوند عهد بستیم که گرد گناه نرویم. ایمانمان را قوی و از گناه دوری کنیم. عمل کنیم همان‌گونه‌ای که خداوند در قرآن کریم به آن اشاره فرمودند که: چون با خدا پیمان بستید بدان وفا کنید و چون سوگند اکید خوردید آن را نشکنید که خدا را ضامن خویش کرده‌اید و او می‌داند که چه می‌کنید. همانند آن زن که رشته‌ای را محکم تافته بود و سپس از هم گشود و قطعه قطعه کرد نباشید.
چه زیباست هدایت قرآن کریم از مقامات بندگی، آیات مطهری که همواره حالات نفس انسان را در باطن و ظاهر آشکار می‌کند تا با راهنمایی صاحبان مقام محمود بتوانند به انا الیه راجعون بازگردند. ما چه سعادتمند هستیم که مولا و سرورمان اباصالح المهدی (عج) با هدایت و راهنمایی خود ما را رستگار کرده و به الیه راجعون برویم.
ای مولای ما پروردگارمان شما را جانشین رسولش خوانده و ما امت شما هستیم و در شما جز خصلت جد بزرگوارتان خصلت دیگری یافت نمی‌شود. پس هر آنچه ما را می‌آزارد بر شما گران می‌آید. ما را دوری از الطاف وجود نازنینتان می‌آزارد. الطافی که همواره بر ما می‌بارد و ما از آن می‌گریزیم. مددمان کنید تا در آخرین شب قدر این ماه مبارک با دست بیعتی با شما بیعت کنیم که گوش‌هایش را به فرمانتان سپرده و جان بی‌مقدارش را در اسارت وجود ملکوتی‌تان درآورده. دستمان را رها نکنید تا بار دیگر به صدایی که جان عالم را بلرزاند فریاد کنیم: