بسم الله الرّحمن الرّحیم
(محرم ۱۴۳۱ ه.ق)
خطبه شب نهم
۵ دی ۱۳۸۸
امشب شب نهم محرم است و ما در آغاز سخن با زبان گوهربار مادر هستی حضرت زهرا (س) سلامی را خدمت سرورمان تقدیم می‌نماییم که این‌گونه می‌فرمایند: سلام بر ارواح پاک و مطهری که انوار جلاله‌ی الهی را در اطاعت از فرامین پروردگارشان برکت بخشیدند و آنگاه‌که در قالب بدن آمدند آن انوار را مانند گوهری درخشنده در اعضا و جوارحش وارد نمودند تا جسد معنی خود را به یاد نیاورد بلکه آنچه در ذهنش باقی باشد گوهری باشد که تلألؤ‌اش عالم را از ظلمات به نور هدایت کند.
واقعه کربلا مکتب لطف و گذشت است و امام حسین (ع) درخت تنومند این مبارزه‌ی حق بر باطل است و فرزندان برومندش و دوستان باوفایش شاخ و برگ‌های این درخت توحیدی هستند، امشب می‌خواهیم از مبارزه‌ی فرزند برومند امام، حضرت علی اکبر (ع) صحبت کنیم؛ امام (ع) در هنگام رفتن فرزندشان به میدان خطاب به علی اکبر (ع) می‌فرمایند: ای نوردیده تو با بازوان نیرومند خود شهید خواهی شد آری به میدان برو و قوی و محکم دشمنان دین را به زمین بی افکن. جوان رشید و خوش سیما و مخزن ادب و حیا حضرت علی اکبر (ع) به میدان می‌روند و امام از پشت سر نگاهی به فرزند خود می‌کنند و می‌فرمایند: چه جوان نیکویی و چه قامت زیبایی دارد. فرزند برومند امام به میدان می‌روند و بعد از مدتی به‌طرف پدر می‌آیند و می‌فرمایند: پدر تا توانستم آن‌ها را چون برگ خزان به زمین ریختم ولی پدر اکنون به نیروی بیشتری برای مبارزه نیازمندم. امام صورت مبارک را جلو می‌آورد و به صورت فرزند می‌چسباند و می‌گوید: نیرویی از امانت حضرت جبرئیل را به تو دادم به میدان برو. حضرت علی اکبر (ع) به میدان باز می‌گردند و دوباره شروع به جنگیدن می‌کنند و شهید می‌شوند. لعنت الله قوم الظالمین.
این بار نوبت یکی از صحابه با وفای امام حبیب بن مظاهر می‌رسد، ایشان جلو آمده و با دستمالی ابروان خود را می‌بندند که روی چشمانشان را نپوشاند و شروع به صحبت کرده و این‌گونه رجز می‌خوانند: ای مردم کوفه اینک از خلقت خود آن‌چنان مسرورم که درجه‌ی شکرش را از زبان مولایم می‌جویم چون خود هرگز نتوانم تا نعمت‌هایم را بشمارم. به‌طرف من بیایید من جانم را نه یک بار بلکه هزار بار به فدای حسین خواهم نمود حبیب به میدان رفته بعد از جنگی سخت شهید می‌شوند.
امام (ع) درباره حبیب این‌گونه می‌فرمایند: چشم حبیب در محبت فرزندان رسول خدا (ص) در خون نشست و وقتی خون را از روی مردمک چشمش پاک کردم به او گفتم ای حبیب، چشمانی که در امر پروردگارش در خون بنشیند از نعمت کوثر برخوردار خواهد شد و این همان وعده الهی است.
در ادامه می‌فرمایند: نعمت امامت را بشناسید تا مانند آنانی نباشید که برگزیدگان الهی را مانند غصب کنندگان قدرتشان تصور کردند و از داشتن نعمت وجودشان محروم شدند و جزء خفتگان عالم به‌حساب آمدند و پروردگار کریم فرمودند آنان مردگان‌اند درحالی‌که زنده هستند و نفس می‌کشند.
پس همگی ما از این فرمایش امام (ع) به خود نهیب می‌زنیم که جزء مردگان نباشیم بلکه نعمت وجود امام عصر را بشناسیم تا با وجود مبارکشان جزء زندگان درگاه الهی محسوب شویم.