بسم الله الرّحمن الرّحیم
(محرم ۱۴۴۴ ه.ق- حرکت به سوی نور)
خطبه‌ی شب نهم (شب عاشورا)
۱۶ مرداد ۱۴۰۱
سلام بر قلم و آنچه می‌نگارد. روزها و شب‌هایی که نویسندگان پروردگار عالم مقدراتی را می‌نویسد که هرکس برای حیات خویش نگاشته است. مقدراتی در خیر یا شر. گاه توان درک شر را طبق فرموده‌ی قرآن کریم ندارد. همه‌ی شرها را خیر می‌بیند و با عجله برای به دست آوردنش تلاش می‌کند مانند سال‌هایی که کعبه مکرمه‌ی شاهد کفر کافرانی بود که برای زیارت به دورش حلقه می‌زدند و او با تنفر به آن‌ها می‌نگریست. زیرا جانشان در ویرانه‌ی عقلی به سر می‌برد که نشانی از عبرت و تفکر نداشت.
اینک سال‌ها از آن کفر و جهالت می‌گذرد. همه یکتاپرست هستند. مسلمانانی که نماز برپا می‌کنند، به سنت پیامبر (ص) عشق می‌ورزند، اعمال حج را طبق فرموده‌ی قرآن کریم به جا می‌آورند، عاشقانه به دور کعبه می‌چرخند، به منا و عرفات می‌روند، به شیطان سنگ می‌زنند، تمام دستورات را به اجرا در می‌آورند تا طبق وعده‌ی پروردگار عالم از گناهان بیرون بیایند و پاک و پاکیزه شوند. آیا کار به همین‌جا خاتمه می‌یابد. کعبه به درونش آگاه است. به خصوصیتش، به رفعتش، به قلبی که آکنده از امیال دنیوی است، به آرزوهای بیهوده‌ای که در سر دارد؛ پس جهالت در قالب دیگری به میدان آمده تا قلب‌ها را به سرابی گرفتار کند که در آن حق جایگاهی ندارد.
امروز نهم محرم است. انتظارها رو به پایان است. لحظه‌ی امتحان حق و باطل فرا رسیده. مجالس عزاداری پرشورتر شده، قلب‌ها به‌طرف حق‌مداران در فوران است. اشک‌ها بر دیده‌ها جاریست. غم و اندوه همه جا را در آغوش گرفته است. شب عجیبی است. صداها در گلوها حبس شده. وای بر انتخابی که امشب ولی نعمتمان برایمان رقم زده است. نُه شب است که با ما به گفت و گو نشسته است و امشب سربازان خویش را انتخاب می‌کند. بانوانی که توان و تحملشان حتی به اندازه‌ی اطاعت از یک دستور ساده نیست چگونه بار اسارت حق را به دوش می‌کشند. آنان به دنیایی رو آورده‌اند که چند صباحی در آن به سیر و سیاحت می‌پردازند و سپس به جهانی مهاجرت می‌کنند که در آن از اندوخته‌های کودکانه‌شان اثری نمی‌یابند پس خوشا به حال شهیدانی که میراث حق را به دست بانوانی باکفایت دادند نه متزلزلانی که جز در افکار و امیالشان سیر نمی‌کنند. امشب عاشقان حق به‌طرف پرچم دولتی می‌روند که آن را در اعمالشان نشانه رفته‌اند و همواره با ندای دولت حق آن را طلب نموده‌اند به ندای: