بسم الله الرّحمن الرّحیم
(محرم ۱۴۳۱ ه.ق)
خطبه شب اول
۲۷ آذر ۱۳۸۸
حمد و شکر و سپاس شایسته و برازندهی خداوند بیهمتاست که آخرین مقصود نیازمندان و نهایت آرزوی آرزومندان، سرپرست شایستگان، امان دهندهی ترسان، ذخیرهی بینوایان، گنج بیچارگان، برآورندهی حاجات فقرا و مسکینان، فریادرس دادخواهان، کریمترین کریمان و مهربانترین مهربانان است.
بار الها شکر و ستایش بیشمار و بیپایان تو را گوییم که بر ما منت نهاده ارجمندترین و گرامیترین بندهی خود را که خاتم انبیا و تاج پیامبران حضرت رسول اکرم (ص) و اهلبیتش را برگزیدی و از بندگان خاص و با صفای خود قرار دادی و آنان را در میان بهشت خود درآوردی و در خانهی کرامت و عزتت جا دادی و دیدگانشان را به جمالت منور کردی و به بزرگترین و تنهاترین آرزوی آنها که رضایت و خوشنودیِ خودت بود رساندی و ما را بهواسطهی محبت و دوستیِ آنها عزت و کرامت بخشیدی.
اکنون ماه محرم که در آن امام حسین (ع) عاشقانهترین و عارفانهترین سرودهی بشریت را با خون خود و فرزندان و یارانش نوشت را آغاز میکنیم و مرور و تفکری داریم در آیات کریمهی قرآن مخصوصاً در آیاتی که صفات مؤمنین و انسانهای با تقوا را خداوند متعال توصیف نموده بعد شخصیت امام حسین (ع) و اهلبیت و یارانش را بازنگری میکنیم و سرمشق زندگی خود مینماییم شاید از نجات یافتگان صحرای قیامت باشیم چون امام و یارانش ندای دعوت عاشقانهی خداوند را شنیدند، عاشق شدند و هیچ چیز مانع از حرکتشان به الیه راجعون با تمام وجود و اشتیاق نشد و در این راه سر و دست و جان را فدا کردند.
چه زیبا از این عشق و ندای دعوت خداوندی بانوی دو عالم حضرت زهرا (س) سخن گفتند ایشان فرمودند: افسوس که نعمت وجود را مخلوقات الهی درک نکردند و میزان عشق پروردگار را نسبت به خودشان در نفس اماره به باد فنا دادند. این ندا که شما را میخواند تا از تمام اتصالات برهاند همان عشق الهی است که وجودتان را برای خویش آفرید و تمام اتصالات را فقط به درگاه خویش پسندید و جز بهشت خویش هیچ جایگاه دیگری را برای آرامش در نظر نگرفت. شما باید از این اتصالات که زیباترین اتصالات هستند خویش را برهانید و به آغوش خالق خویش بروید تا با گوشت و پوست، محبت و عشق را درک کنید.
چه زیبا این بیانات در وصف عُشاق را فرزند گرامیشان امام حسین (ع) به نمایش گذاشت و از چه اتصالات زیبایی همچون فرزند رشیدش حضرت علی اکبر و گهر بیهمتایی چون حضرت علی اصغر و از ماه منیر هاشمی حضرت ابوالفضل و دیگران دل کنده و به ریسمان الهی چنگ زد و حماسهای از عشق و دلدادگی به تاریخ عرضه کرد که نهتنها هزار و چهارصد سال با وجود تحریفهایی که شده بلکه تا قیامت جاودانه خواهد شد چون حقیقتها در دوران نابود نمیشوند بلکه بهعنوان لطف و احسان خالق یکتا جاودانه میشوند و باطلها از بین میروند و آثارشان نابود میشود. پس هر چند که زمانها آثار حق را دگرگون کند ولی مکانش جاودانه است و نیاز انسانها به حقیقت آن هر لحظه بیشتر از گذشته است پس حقیقتها مخصوصاً نهضت عاشورا را شامل زمان ندانیم بلکه آن را ثابت و جاودانه بدانیم زیرا شمشیر عدالت زمان نمیشناسد صدای ضربات آن مانند تیکتاک ساعت است بر پیکر باطل. پس همواره زمانها عاشورا را در خود دارند. پس آغاز میکنیم ماه محرم را با نام امام عصر (عج) که همان حسین زمانه است و از وجود مقدسشان تقاضا داریم ما را در شناخت راه و عمل جدشان یاری فرمایند.