بسم الله الرّحمن الرّحیم
(محرم 1441 ه.ق- در انتظار دولت عشق)
خطبه شب افتتاحیه
۹ شهریور ۱۳۹۸
شکر و سپاس و پروردگار رحمان و رحیم و حکیم را سزاست که زمان را آفرید و به حکمت و تدبیرش در آن حق و باطل را برجسته نمود تا آنانی که به دنبال نجات و رستگاری خود هستند راه را پیدا کرده و با تمسک به آن به مقصد برسند.
پس سلام بر زمان آنگاه که جانش در فرمانی در هم می‌پیچد. ساعت‌هایش به پایان می‌رسد. لحظاتش به سخن در می‌آید. اینک آنچه را اندوخته بودم به سخن درآمده تا پرده از رازها بردارد. ای شیفتگان حق بازار دنیا تمام شد. متاع خویش آماده کنید. جانتان در حلقه‌ی «تبارک‌اللّه احسن الخالقین» آماده‌ی سفری مطهر است. سفر آغاز می‌شود. ضربان حیات حکایت‌های خویش را در صحیفه‌های نور می‌نگارد. عمل‌ها در ندایی صاحب خویش را می‌خواند. اینک فاصله‌ها به رحمتی از خالق یکتا به هم نزدیک شده و ظاهر و باطنش به هم پیوسته است. باطنی که هزاران نعمت وعده داده شده را در نهان جانش به ودیعه دارد. پیش بیا، آنچه را پنهان می‌داشتی اینک آشکار شده تا همگان به اندوخته‌ات بنگرند و تو را به وعده‌ای بشارت دهند که پروردگار فرمود: شادان و خندان به نزد کسان خویش بازگرد تا همگان در آنچه پروردگارت به تو هدیه فرموده نظر کنند و پیامبران به آن نظر کنند آنگاه عمل‌ها در معجزات آنان بدرخشد و وعده‌ی حق محقق شود.
بله چه توصیف زیبایی از زبان زمان، به فرموده‌ی سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) را شنیدیم که زمان از ذخایر خود سخن گفت که یکی از گنجینه‌های گران‌قدر و بی‌نظیری که زمان در خود حفظ کرده ساعت‌ها و دقایق و شب و روز محرم سال 61 هجری است که اباعبداللّه (ع) و اهل‌بیت و یارانش حماسه‌ای آغشته به عشق و ایمان، حق و باطل، رشادت و عجز، آزادگی و اسارت نفس، عزت و ذلت را در آن ذخیره و به نمایش تاریخ گذاردند.
اینک که می‌رویم ماه محرم را در این کوی عشق، در خانه‌ی مقدس مولا و سرورمان، امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) آغاز کنیم باید که شکرگزار خداوند کریم و سپاسگزار مولایمان باشیم چون مجالس هر شب ما مزین است به خطابه‌های گران‌قدر و بی‌نظیر که شاهکاری در معرفت و حکمت و هدایت به سوی حق و دور نمودن از باطل‌هاست.
ولی باید به یقین بدانیم که هیچ کس در ظرف آلوده نوشیدنی و خوراکی نمی‌ریزد چون آلوده شده و نمی‌توان آن را خورد و نوشید پس ظرف وجودمان را از آلودگی‌های این زمانه پاک کنیم تا این خطابه‌ها در جان و روحمان داخل شده و درک نموده و کسب معرفت کنیم و عملمان را به آن مزین کنیم.
در این مورد به دامان پر مهر مولا و سرورمان، امام عصر و زمان، اباصالح المهدی (عج) پناه می‌بریم که لطف و عنایت خاصه‌شان همچون بارانی به‌وقت بر ما می‌بارد که فرمودند: وای بر احوال شنونده‌ای که نعمت هدایتش را فراموش کرده و باز مزد رسولش را از یاد برده است. مودت به قرآنش را به بازی گرفته و صبح و شبش در مقاصدی تکراری به پایان می‌رسد. پس قیمت جانش را فراموش می‌کند و خود را در درک القابش ناتوان می‌بیند. آیا پروردگار عالم در خلقتش تفاوتی نهاده است؟ خیر، اعلام فرموده همگان خلیفگان روی زمین‌اند. کدام زمین؟ زمینی که آتش نفسش آبادانی را از میان برده است و برهوت را به ارمغان آورده یا زمینی که باغ‌های بهشت را به تصویر کشیده است. باید همانند قوم موسی به احوالتان نظر کنید که اربابتان از کوه طور بازگشت تا نتیجه‌ی امانتش را در نزدتان ببیند. آیا امانت‌داری صادق هستید و یا در مستی عاشوراییان لحظاتی را سرمست شده و باز خود می‌مانید و آنچه نامش جان است. اگر تورات وجودتان را با انوار سرور شهیدان نوشته باشید پس چه فاصله‌ای بین شما و پروردگارتان است. فاصله بی‌معناست. چشم ظاهر دنیابین است و چشم باطن در اَلستی با شکوه پس بازیچه‌های دنیا را رها کنید و یقین داشته باشید اگر شیعه‌ی علی هستید آنچه از سفره‌ی ملکوت برایتان می‌آورند گنجینه‌ای است تمام‌نشدنی پس قلمش را قدر بدانید و بر آنچه فرمانتان داده سر اطاعت فرود آرید تا حماسه‌ی عاشورا را در جانتان به نمایش درآورند و طعم شیرین آن را به جانتان بچشانند پس با ساعاتش بیعت کنید و آن را غنیمتی بزرگ تا همواره دنیا و برزختان در نعمتش متنعم شود.
اینک پای طور بایستید و به قامتش نظر کنید و فرج عقلتان را از عقل کل تقاضا کنید پس فریاد بزنید:
اللهم عجل لولیک الفرج
دانلود خطبه