بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبهی سالروز آغاز امامت حضرت مهدی (عج)
۱ مهر ۱۴۰۲
سلام بر رحمت للعالمین، رحمت گستردهی پروردگار عالم در طلوع و غروب روزی که همه هدایتگران بر سر عهد و پیمانی حاضر میشوند که در جان عالم به ودیعه دارند.
امروز آغاز امامت آخرین ذخیرهی پروردگار است. وارث تمام انبیاء و اولیاء و وعدهی قرآن کریم، صاحب دولت حقه حکومتی که نشانی از باطل در آن یافت نمیشود. دلهای مشتاق به سویش در حرکت است. ای ذخیرهی پروردگار طلوع امروز نوید سلطنت حقی را در دلها زنده میکند که ظلمت زمان را میشکافد، تاریکی جهل را از میان برمیدارد. جهل ویرانگری که عقلها را نشانه گرفته، صفتهای انسانی را به درندهای تبدیل نموده که جان خویش را پاره پاره میکند، از تمام موهبتهای الهی میگریزد. جانش در آتش امیالی میسوزد که توان مبارزه با آن را ندارد. روزها تفاوتی با یکدیگر در طلوع و غروبش برای مردهای که در روزمرگی خویش اسیر است را ندارد.
چگونه توان درک دولتی را دارد که امروز همگان بر سفرهی پر از نعمتش مهمان هستند تا از طعامی تناول کنند که آسمان و زمین در حلقهی محبتش در سوز و گداز است. چشمهای منتظر بر راهی دوخته شده که خود فرموده منتظرم بمانید من خواهم آمد. دستهای بیعتتان را با فرامین الهی در اطاعت پروردگار در دست میگیرم تا غمها را از دلها بزدایم. عمرها را در مدار سرعت قرار دهم، سرعتی که اکنون همگان در رسیدن به امیال دنیوی در دایرهی آن اسیرند، آنچنان سوار مرکب نفس اماره شدهاند که گذشت عمرشان را درک نمیکنند. روز و شبشان در حساب و کتاب دنیایی میگذرد که در آن ثروتی ذخیره نمیشود و شعاع نور امروز آغاز امامت امامی را خبر میدهد که دلهای مشتاق حق را میشناسد. به چهرههایشان مینگرد، غم جدایی و دوری از امامشان را در دلهایشان حس میکند. چه انتظار شیرینی است که وجودها را به مانند رودخانهای از تمام پلیدیها پاک میکند تا جانی مشتاق فرج شود که امروز بر سفرهی حق مهمان بوده و با تمام هستی او را خوانده به دعای: