بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه روز اربعین
۱۱ آذر ۱۳۹۴
به نام خدایی که جز به فضل و رحمتش به چیزی امیدوار نیستم و غیر از عدل و دادش از چیزی نمی‌ترسم و جز به دستوراتش در قرآن کریم به چیزی اعتماد ندارم و جز به رشته‌ی ریسمان او، پیامبر خاتم حضرت محمد (ص) و اهل‌بیتش به چیزی چنگ نمی‌زنم. به تو پناه می‌برم ای خدایی که صاحب بخشش و گذشت و خشنودی هستی، از ظلم و تعدی و از تغییرات و حوادث روزگار و غم و اندوه پی در پی و پیشامدهای سخت و ناگوار.
جان عالم به قربان قلب نازنین و پر از غم و اندوه امام سجاد (ع) که در چنین روزی بار دیگر در کربلا آثار ظلم و جنایت امت جدش را در حق پدر بزرگوارش اباعبدالله الحسین (ع) و برادران و نزدیکانش می‌دید و با حمد و ثنای پروردگار، جان مطهرش را که چهل شبانه‌روز بود چون آتش‌فشان می‌سوخت، آرام می‌فرمود و بعد از رسوا کردن و نمایاندن چهره‌ی واقعی منافقان و ظالمانِ جنایتکار کوفه و شام و فرو ریختن کاخ‌های فتنه و ستم به کربلا بازگشتند تا مژده‌ی پیروزی خون شهدا بر باطل را به شهیدان برساند.
آخرین خطبه‌ای که امام سجاد (ع) در شام ایراد فرمودند پیام و سفارشی بسیار ارزشمند و نجات بخش است برای امت مسلمان و شیعه که در تمام تاریخ باید چون گنجینه‌ای بی‌نظیر آن را قدر بدانیم و از خطر این‌گونه عمل و کردار به خدا پناه ببریم. ایشان فرمودند: وای بر جان‌هایی که از آنچه بر سر دینش می‌آید در غفلت باشد تا دینش پاره پاره شود و او از زمانش عقب بماند، آنگاه برای دوختن این جامه‌ی دریده شده قیام کند و به وعده‌ی پروردگارش برسد که فرموده: آن رشته را که بافتید به دست خویش نگشایید که جزءِ زیان دیدگان خواهید شد. اگر جان خویش را از کالبدتان از شدت غم خارج کنید هرگز نخواهید توانست تا غفلتتان را پاسخگو شوید پس به جان سوخته از جهلتان ناله کنید و در مجالستان به همه ابراز دارید: ما ناشنوایانی هستیم که فقط گوش‌های ما ناشنوا نیست بلکه دل‌هایی که در سینه داریم ناشنواست.
این پیام امام سجاد (ع) زنگ خطری است برای ما مهمانان کوی عشق، باید از خود بپرسیم که آیا خطابه‌های گران‌قدری که گنجینه‌ای از علم و معرفت و حق بود، گوش‌های دلمان را شنوا کرده و در این چهل روز در عمل و حیاتمان اثرش را احساس کرده‌ایم و یا جزو ناشنوایانی هستیم که امام سجاد (ع) فرمودند؛ امید داریم که این‌گونه نباشد. پس امروز فرصتی است که در این مورد اندیشه کنیم زیرا امامان ما در طول عمر مبارکشان برای شنوا کردن گوش‌های عقل امت مسلمان سعی و تلاش فراوان نمودند تا آنان را از تاریکیِ باطل و شیطان نجات دهند که امیر مؤمنان علی (ع) در مورد آن چنین فرمودند:
از کودکی آرزو داشتم تا سخنانم را به گوش‌های کری که در اثر نادانی ناشنوا شده بفهمانم، در این راه تلاش بسیار کردم ولی وعده‌ی قرآن کریم حق است ولی ای کاش نصایح و اندرزهای شفابخش من به گوش‌های شنوا و قلوب پاکیزه برخورد کند و آنچه می‌شنوند بر گوش و دل بگیرند و ای بندگان خدا توصیه‌ی من به شما این است، با اینکه ترک دنیا را دوست نمی‌دارید این دنیا را رها کنید. شما در این دنیا، تازه بودن آن را دوست دارید ولی این دنیا، کالبد شما را کهنه می‌کند و می‌پوساند و جسم شما را از بین می‌برد.
ای مردم، به عزت و افتخار این دنیا و زینت‌ها و نعمت‌های آن دل مبندید و شادمان نباشید و از سختی‌های آن هم آزرده نشوید و ناله نکنید. چون عزت و افتخار و زینت و نعمت‌های دنیا زوال می‌پذیرد همان‌گونه که سختی‌های آن هم از بین می‌رود.
در این دنیا زمانی نیست که پایانی نداشته باشد و زنده‌ای نیست که مبدل به مرده نشود، ولی بیشتر مردم غافل هستند، اما چیزی هست که از هیچ کس غافل نیست و آن گذشتن دنیا و مرگ است که آینده‌ی آن و آنچه باقی مانده چون گذشته می‌گذرد.
این است که به شما توصیه می‌کنم ای مردم همواره به خاطر بیاورید که چیزی هست که لذت‌ها را از بین می‌برد و خوش‌گذرانی ناشی از شهوات را منقص می‌نماید و رشته‌ی آرزوها را پاره می‌کند و آن مرگ است.
از خداوند درخواست کنید که برای سپاسگزاری از نعمت‌ها و احسان‌ها و ادای حق او به شما مدد برساند. پس حمد خود را برای آنچه تا کنون پیش آمده بجا می‌آوریم و هم برای آنچه از این به بعد پیش خواهد آمد، عهده‌دار حمد او می‌شویم.
سفارشات و سخنان گران‌قدر و نجات بخش مولای متقیان امیر مؤمنان علی (ع) رستگاری را برای همه‌ی مردم در تمام دوران‌ها به ارمغان می‌آورد به شرط اینکه به این دستورات عمل شود. وای بر احوال کوفیان و ستمگران و دنیا پرستان که این سخنان سازنده و گهربار را که حجت بود بر آنان شنیدند و برای رسیدن به دنیایی که به آن‌ها وفا نکرد و چون مرگ و فنا به دنبالشان بود، در کربلا دست به جنایت و ظلمی زدند که ننگ و نفرین ابدی را به جان ذلیلشان خریدند.
اینک در اربعین سالار شهیدان امام حسین (ع) همان‌گونه که امیر مؤمنان فرمودند شکر گذاری از نعمت‌ها و احسان‌هایی می‌کنیم که در محرم و صفر امسال شامل حال ما گردید و دعا می‌کنیم برای نعمت و رحمتی که امیدواریم در آینده نیز از درگاه خداوند کریم بر ما عطا شود، همچنین با تشکر و سپاس از مولا و سرورمان، ولی‌نعمت و واسع خیر و برکت، امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) به وجود مبارکشان ابراز می‌داریم: مولای ما، در این زمانه که مستکبران و منافقان و کافران سعی در انحراف دین و سست کردن ایمان و کم‌رنگ کردن مودت اهل‌بیت در بین مسلمانان و شیعیان دارند ما را یاری فرمایید با عمل به سفارشات پدران گرامی‌تان و شما منجی عالم بشریت، دین و ایمانمان را محکم و دوستی و مودت اهل‌بیت را تا زمانی که زنده‌ایم شیرینی‌اش را به جانمان بخورانیم تا منافقان و دشمنان بدانند که هیچ وقت طبق فرموده‌ی سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) نمی‌توانند ریشه‌ی آن را خشک کنند که ایشان چنین فرمودند:
آنان که با اعمال خویش طوفان‌های زمین را دامن می‌زنند و ویرانی افکار و عملکرد مردم را به همراه خویش روان می‌سازند در غفلت‌اند از ریشه‌ای که شاخ و برگش ویران می‌شود و اصلش همچنان باقی می‌ماند تا باز با جوانه‌هایی زیبا همگان را به خود بخواند که به من بنگرید، پاییز ویرانگر با توبه به بهاری زیبا بدل گشت تا میوه‌هایش، تلخی شکست را به فراموشی بسپارد و باز حق جاودانه گردد و باطل همچنان ناتوان باقی بماند.
اینک در اربعین سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) به دامان پر مهر فرزندشان، حسین زمان، اباصالح المهدی (عج) چنگ می‌زنیم ایشان تمام فضایل پدرشان امام حسین را در وجودشان به ودیعه دارند همان‌گونه‌ای که در حدیثی از امام حسین که ایشان از پیامبر آن را نقل نمودند فرمودند: حسین، آخرین وصی من قامتی چون تو دارد. پیشانی‌اش زیباترین احساس‌ها را در خود ذخیره نموده تا همگان در تمام دوران‌ها به قلب نازنینش متوسل شوند و او را که رسالت مرا در حق شکوفا خواهد نمود مدد نمایند. او صاحب‌الزمان است پس ثانیه‌های عمر جز به اقتدارش سپری نمی‌شود، او را در همه حال و مکان می‌توان دید و دولت با شکوهش را فریاد زد پس او را می‌خوانیم تا مرهمی باشد به زخم‌هایمان: