بسم الله الرّحمن الرّحیم
دل نوشتهی شب ۲۳ رمضان شب قدر
۱۲ فروردین ۱۴۰۳
بارالها، ای معبود من، این منم بندهی گنهکار و روسیاه تو. در این نیمه شب قدر به درگاه جود و سخایت ایستادهام و پناهنده شدم. یا غیاث المستغیثین. ای پناه درماندگان پناهم بده. من را به حال خودم در دنیایم، قبرم، برزخم و قیامتم رها نکن. ای تطمئن القلوب، دنیایم با تو آرامش میگیرد بر صراط مستقیم و سعادت مییابم.
بارالها، معبود من زمانی که در قبرم گذاشتند و همهی نزدیکان من رفتند و من در تاریکی قبر تنها ماندم فریاد خواهم زد: یا نورالمستوحشین فی الظلم، ای روشنی بخش وحشت زدگان یا امان الخائفین، ای امنیت کسانی که میترسند به من رحم کن. به تنهایی و وحشت من رحم کن. ای که همه کس من تویی. امید و امنیت من تویی زمانی که صورتم را بر خاک گذاشتند و تنهای تنها ماندم.
خدایا خودت شاهدی که در سختیها و در همهی امور از تو کمک خواستم پس.مرا ناامید نکن. برزخم را با اعمال خوبم آباد کن و تا قیامت محل آرامشم قرار بده. در قیامت به فریادم برس همانگونهای که مولایم امیرمؤمنان (ع) با وجود اینکه در جنات نعیم جای داشت نیمه شبها در مسجد کوفه با سوز دل و سیلاب اشک برای امتش از خداوند امان میخواهند چون قیامت را به عینه میدیدند. برای اُمتش از روی آیات قرآن امان میخواستند چون میدیدند که آنان بدون توجه به قیامت هر کاری که دوست داشتند انجام میدهند، میدیدند که چه کسانی بر قدرت مال و فرزندان خود امید دارند و به حالشان سود نکرد چون در آن روز فقط قلب سالم از آلودگی کارساز است. امان میخواهم از روزی که گنهکاران از چهرههای سیاه و کبودشان شناخته میشوند. فرشتگان عذاب موهای پیشانی آنان را بدون توجه به فریادهایشان روی زمین میکشند و به جهنم میاندازند. امان میخواهم از روزی که شخصی حاضر است پدر و مادر و فرزندان خود را قربانی کند که شاید نجات یابد ولی آنان نیز او را تنها میگذارند.
جان عالم به قربان قلب نازنین مولایمان امیرمؤمنان (ع) که با دیدن این صحنهها چنان رنجیده میشدند که نیمه شب تا سحر در مسجد کوفه با اشکی چون سیلاب برای امتش از خدا امان میخواستند. جان عالم به قربان قلب نازنین فرزند امیرمؤمنان (ع) مولا و سرورمان امام زمان (عج) که سعی و تلاش میکنند که با سفارشات گهربارشان، فرمایشات پر از معرفت و عرفان و راه و رستگاری و نجات دنیا و آخرت را به ما میآموزند تا از کسانی که پدر بزرگوارشان امیرمؤمنان (ع) توصیف فرمودند نباشیم.
از ساحت مقدسشان تمنا داریم که ما را از عنایات و توجهات خود بیبهره نگذارند اگرچه لایق آن نیستیم و دستان ضعیفمان را در دستان قوی خود بگیرند تا نجات پیدا کنیم. برای قبولی آن فریاد میکنیم: