بسم الله الرّحمن الرّحیم
دل نوشته‌ی شب ۲۳ رمضان شب قدر
۶ خرداد ۹۸
«اِنّا اَنزلناهُ فی لَیلَةِ القَدر» خدایا، یا سیدی، یا مولا شب قدر است و من قدری ندارم و به دنبال گمشده‌ام در این دل شب در پیشگاهت ایستادم. خدای من، خدای من، من آن گوهر بی‌همتا و گران‌بهایی که از سر رحمت در وجودم قرار دادی را گم کردم، آن گنجینه‌ی بی‌نظیری را که در صندوقچه‌ی جانم نهادی را در اثر غفلت از خودم شیطان ربود. پروردگارا یاری‌ام کنید من به خود ستم کرده‌ام؛ تو مهربان و توبه پذیر و بنده‌نوازی و این منم بنده‌ی حقیر و شرمنده و نادم و پشیمان ولی مولای من دوستت دارم. مدد کنید، دنیا توانم را ربوده و مرا در پیشگاه احدیت رسوا کرده پس صدای «سُبحانکَ اِنی کُنتُ مِنَ الظالمین» مرا بشنو و بار دیگر گمشده‌ی جانم را به من برگردان.
امشب شب قدر است همان‌گونه‌ای که فرمودید امت مسلمان را به ضیافتی خاص دعوت می‌کند و وجودش را در آینه‌ی رحمتش می‌آراید؛ جانش را در حلقه‌ی عزتش به جانی تازه تبدیل می‌کند و از خزانه‌ی غیبش جامی را در جانش جاری می‌سازد که عصاره‌ی لذت‌های خلقت است. خدایا می‌دانم تو رحمت و مهربانی را بر من تمام کردی وگرنه در این شب قدر در این خانه‌ی ولی و امام بر حقت حضور نداشتم. همان‌گونه‌ای که محراب امیر مؤمنان (ع) گفت که: شما زبان دلی دارید که زمان آن را می‌نگارد پس حرفت را بزن، تو شنونده‌ای داری که طبق فرموده‌ی کلامش نجواها را می‌شنود پس با این باور در شب قدر بیایید از درون دلمان با خدا و اماممان درد دل کنیم با این‌که می‌دانیم از راز سینه‌ها باخبرند با این وجود به تضرع ابراز می‌کنیم که:
یا رب تو به ضعف و اسیر نفس ما بندگانت آگاهی که به ما آموخته‌ای که «ایاکَ نَعبُدَ و ایاکَ نَستَعین» یعنی برای فرمان‌برداری و دوست داشتن و عشقت از خودت مدد بجوییم و شب قدر که گشاینده‌ی دل‌ها و زبان‌های عاشق است با ناله و فغان می‌خواهیم که توبه و پشیمانی ما را بپذیری و قلبمان را از همه‌ی بدی‌ها پاک و جایگاه عشقت قرار دهی و ما شفیع قرار می‌دهیم شأن و عزت مولایمان امیر مؤمنان علی (ع) و فرزند گرامی‌اش مولا و سرور و اماممان اباصالح مهدی (عج) را که هر چه داریم به برکت وجود مقدسشان است. امامی که مهر و محبت و عنایتش همچون زلال باران بر ما می‌بارد و از سر لطف ما را موعظه می‌کند که نعمت‌هایت را رها نکن، تو توان نگهداری‌اش را داری؛ در حق بمان به طرف باطل جانت نرو. محراب و مسجد کوفه با هیچ ذکر و دعایی زنده نمی‌شود و او صاحبش را می‌طلبد. و ما امشب مناجات امیر مؤمنان (ع) در مسجد کوفه را به امیدی در خانه‌ی مولایمان که بوی علی را می‌دهد و نامش زنده کننده‌ی زمان‌ها و دوران‌هاست را زمزمه می‌کنیم. محبتش گدایان را بر مکانی مهمان می‌کند که نامش زینت مسجد کوفه است و برای خواندن مناجات مسجد کوفه او را به مدد می‌خوانیم: