بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای پنجاه و سوم صحیفه سجادیه
دعای آن حضرت در مقام تذلل و خضوع
پروردگارا گناهانم مرا (از شرمندگی) وادار به سکوت کرده و گفتگویم را (با حضرتت) ساخته، پس هیچ دلیل و حجتی ندارم و از این رو گرفتار بلیّه‌ی خویش و در گرو کردار خود سرگردان در خطا و سرگشته از مقصد و درمانده‌ام، ناچار نفس خود را در جایگاه ذلیلان گناهکار، بپا داشته‌ام و در توقفگاه اشقیایی که بر تو تجرّی و بی‌باکی کرده و به وعده و وعیدهایت به چشم اهانت و حقارت نگریسته‌اند ایستاده‌ام ای خدا منزهی تو، من به چه جرئت نافرمانی‌ات کردم؟ و چگونه خود را فریب دادم و به دام هلاکت افکندم؟ سرور من، به حال من که از (گناهان) به رو در افتادم و به لغزشم ترحّم نما و در برابر نادانیم با حلم و در مقابل بدکاریم با احسان رفتار کن زیرا به گناه خویش اقرار و به خطایم اعتراف دارم و این است دست (خالی) و جبهه‌ی (شرمنده) من که خاضعانه تسلیم درگاه رحمتت است و آن را برای قصاص آماده ساخته‌ام، پس بر پیری و سپری شدن عمر و نزدیک شدن مرگ و ناتوانی و بی‌نوایی و بیچارگی‌ام ترحم فرما، ای مولای من هنگامی که اثرم به کلی از دنیا منقطع شد و نامم از زبان خلق محو گردید و من به کلی فراموش شدم مانند همه‌ی فراموش شدگان عالم (که هیچ نام و اثری از آنان باقی نیست) در آن هنگام (در عالم برزخ) به حالم ترحّم فرما (و سعادتمند ابدم ساز) ای مولای من و بر من ترحّم نما، آنگاه که صورتم در قبر دگرگون شود و بدنم بپوسد و اعضایم از هم بپاشند و پیوندهایم بگسلد، ای وای از بی‌خبری من از آنچه بر سرم خواهد آمد، ای مولای من، هنگام زنده شدن و برانگیختنم (روز حشر و نشرم در عرصه‌ی پُر غوغای قیامت) بر من ترحّم نما و در آن روز مرا با یاران و دوستانت هم‌نشین گردان و حرکتم را همدوش محبان و عاشقانت مقرر فرما و منزل و مأوایم را در جوار رحمتت قرار ده ای پروردگار جهانیان.