بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای سی و یکم صحیفه سجادیه
دعای آن حضرت در توبه
بار الها، ای آنکه توصیف واصفان از وصفش فروماند و ای کسی که امید امیدواران از او درنگذرد (تمام امیدها به او منتهی می‌شود) و ای کسی که مزد نیکوکاران نزدش ضایع نشود و ای کسی که پایان راه خوف عبادت کنندگان است (خوف و خشیت از خدا در جانی دارد و منتهی الیه آن خوف از جلال خدا است که پایان راه و زوال ناپذیر است) و ای آنکه بیم پرهیزکاران بدو منتهی گردد، این است مقام کسی که گناهان او را دست به دست می‌کنند (او از گناهی به گناه دیگری منتقل می‌شود) و شیطان بر او غالب شده، پس در برابر امر تو از روی بی‌مبالاتی کوتاهی کرده و از سر غرور به نواهی تو گراییده، مانند کسی که به قدرت تو بر خود جاهل، یا فضل و احسان تو را درباره‌ی خویش منکر باشد تا آنگاه که چشم هدایتش گشوده و ابرهای کوری از برابرش پراکنده شود، پس ستم‌هایی را که بر نفس خویش کرده به شمار آرد و به فکر و اندیشه در گناهان و مخالفت‌های پروردگارش فرو رود، به کثرت و بزرگی گناهانش پی برده و عظمت خلافکاری‌هایش را مشاهده خواهد کرد، پس با شرم و حیا و امیدواری به درگاه تو روی آورده، از همه‌ی عالم دل برکنده و با شوق رغبت روی به سوی تو کرده و از روی اخلاص همراه ترس به درگاهت آمده، درحالی‌که به هیچ کس جز تو طمع نداشته و از هیچ کس جز تو نمی‌ترسد، در پیشگاهت با حال تضرع ایستاده و دیده‌اش از روی خضوع به زمین دوخته و در برابر عزتت با تذلل و خواری سر به زیر افکنده و از سر فروتنی راز درونی خود را که تو بهتر از او می‌دانی بر تو عرضه می‌دارد و نزد حضرتت برای اظهار خضوع و شرمندگی عدد گناهانش را به شماره می‌آورد در صورتی که تو بهتر از او بر شمارش آگاهی و هم به درگاه کرمت پناه می‌برم از گناهانی که در علم تو (و مشیت ازلی تو) بسیار بزرگ و مهلک بوده و از کار زشتی که قضاوت تو او را مفتضح و رسوا ساخته، آن گناهانی که لذتشان سپری شده ولی کیفر آن باقی مانده، در عین حال ای خدا عدل تو را هرگز انکار نکند اگر هم او را عقاب کنی و عفو و کرم تو را عظیم شناسد اگر از او درگذری و به حالش ترحم کنی، زیرا تویی آن خدای کریمی که آمرزش گناهان بزرگ در پیش دریای رحمت و مغفرتش بزرگ نیاید.
ای خدا اینک من به جهت اطاعت از فرمان تو به دعا و التماس به درگاهت رو آورده‌ام و از تو می‌خواهم که وعده‌ی اجابتی را که فرموده‌ای (مرا بخوانید تا اجابت کنم شما را) به آن وفا کن و دعایم را مستجاب فرما.
خدایا پس بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا با عفو و مغفرتت رو به رو ساز چنانکه من با اقرار و اعتراف (به گناهان) با تو رو به رو شدم و مقامم رفیع‌تر گردان از آنکه گناهان مرا به خاک هلاکت افکند، چنانکه من به خواری و فروتنی رو به درگاهت آوردم و بر من پرده پوشی کن همچنان که در انتقامم درنگ کردی، بار الها نیتم در طاعتت استوار ساز و بینشم را در عبادتت محکم گردان و مرا به کارهایی موفق دار که به‌وسیله‌ی آن آلودگی گناهان را از من برطرف سازی و هنگام مرگ مرا بر ملت خود و ملت پیغمبرت محمد (ص) بمیران.
بار الها من با این حال (زار) و مقام (تذلل) و خشوع از گناهان بزرگ و کوچک و زشتی‌های پنهان و آشکار و لغزش‌های گذشته و آینده‌ام به درگاه حضرتت توبه می‌کنم همانند توبه‌ی کسی که دیگر به معصیت و گناه با نفس هم حدیث نکرده و ابداً به فکر بازگشت به خطا و عصیان نیست.
بار الها من توبه می‌کنم از هر کاری که بر خلاف اراده و خواست تو بوده و یا موجب زوال رضا و محبت تو گشته، از خاطراتی که در دلم گذشته و نگاه چشمانم و گفتار زبانم چنان توبه‌ای می‌کنم که هر یک از اعضایم جداگانه از عقوبت تو سالم ماند و از قهر و انتقام دردناکت که بی‌دادگران از آن می‌هراسند ایمن گردد، بار الها بر تنهایی‌ام در پیشگاهت و تپیدن دلم از ترست و لرزه‌ی اعضایم از هیبتت ترحم کن، زیرا گناهانم، ای پروردگار من، مرا در مقام رسوایی درگاهت بپا داشته، پس اگر ساکت شوم کسی از سوی من سخن نمی‌گوید و اگر شفیعی طلبم سزاوار شفاعت نیستم.
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست و کرمت را بر خطاهایم شفیع من ساز و زشتی‌هایم را با عفوت ببخش و مرا به آنچه سزاوار هستم عقوبت مفرما و دامان احسانت را بر من بگستر و مرا در پرده‌ی عفوت بپوشان و با من معامله‌ی سلطانی عزیز و مقتدری کن که بنده‌ای ذلیل با تضرع به درگاهش رفته و بر او ترحم نموده، یا توانگری که فقیری نزدش آمده و از او دستگیری کرده.
بار الها مرا از تو پناه دهنده‌ای نیست، پس عزتت مرا پناه دهد و شفیعی به سوی تو ندارم پس فضل و کرمت شفیعم شود و گناهانم سخت مرا به هراس افکنده پس عفو و بخششت دلم را از این ترس و هراس ایمن سازد، پس آنچه بر زبان راندم از جهت جهل به کردار زشت و در اثر فراموشی کارهای نکوهیده‌ی پیشینم نیست، بلکه برای آنست که آسمان تو و هر که در آن است و زمین تو و هر که به روی آن است ندامتی را که آشکار کردم، و توبه‌ای را که در آن به تو پناه بردم، بشنوند تا مگر یکی از ایشان در سایه‌ی رحمتت بر پریشان حالیم رحم کند، یا برای آشفتگی‌ام و حال زارم بر من رقت آورد، پس از جانب او دعایی به من رسد که دعایم نزد تو به اجابت نزدیک‌تر باشد، یا شفاعتی دست دهد که نزد تو از شفاعت من استوارتر باشد که رهایی من از خشم تو و دستیابی به رضایتت در آن باشد.
بار الها اگر پشیمانی از گناه توبه است؟ پس من از همه‌ی عالم نادم و پشیمان‌ترم و اگر ترک گناه اِنابه و بازگشت به سوی تو است؟ پس من اولین انابه کننده به حضرتت می‌باشم و اگر استغفار و طلب آمرزش از حضرتت سبب ریختن گناهان است؟ پس من در پیشگاهت از استغفار کنندگانم. بار الها همچنان که امر به توبه فرمودی و قبول آن را ضمانت نمودی و بر دعا ترغیب کردی و وعده‌ی اجابت دادی پس بر محمد و آل محمد درود فرست و توبه‌ام را بپذیر و مرا از رحمتت نومید مگردان، زیرا تو پذیرنده‌ی توبه‌ی گناه‌کارانی و در حق خطاکاران تائب و نالان به درگاهت بی‌حد مهربانی.
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست زیرا به‌وسیله‌ی او ما را هدایت کردی، و بر محمد و آل محمد درود فرست زیرا به سبب او ما را از ضلالت و گمراهی رهایی دادی و بر محمد و آل محمد چنان درودی فرست که در روز رستاخیز و در روز احتیاج به تو شفاعت ما کند، زیرا که تو بر هر چیز توانایی و آن بر تو آسان است.