بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای بیست و هشتم صحیفه سجادیه
دعای آن حضرت در مقام تضرع و زاری به درگاه خدای عزوجل
بار الها همانا من خالصانه از غیر تو بریدم و به تو پیوستم و با تمام وجود به سوی تو رو آوردم و از کسی که خود به عطای تو محتاج است روی برتافتم و دست مسئلت از کسی که از فضل تو بی‌نیاز نیست گرداندم و دانستم که خواهش محتاج از محتاج دیگر دلیل بینش سفیهانه‌ی او و نشانی گمراهی عقل اوست، چه بسا مردمی را دیدم، ای خدای من که عزت را به‌وسیله‌ی غیر تو طلبیدند و خوار شدند و ثروت را از دیگری خواستند و فقیر شدند و از غیر تو جاه و مقام خواستند ولی پست و ذلیل شدند، لذا به‌واسطه‌ی مشاهده‌ی امثال این مردم، شخص هوشمند درست دریافت پند و حکمت گرفت و راه رشد و صلاح و طریق حق و صواب را اختیار کرد، پس ای مولای من تنها تویی که من از او درخواست حاجت می‌کنم و تنها تویی ولی حاجت من، دعای من پیش از هر کس متوجه توست نه شخص دیگری، هیچ کس در امیدم با تو شریک نیست و هیچ کس با تو در دعایم برابر نیست و ندای من همراه تو هیچ کس را در بر نمی‌گیرد.
بار الها یکتایی عدد از آن تو است و داشتن قدرت بی‌حد و کمال نیرو و قدرت و مقام بلندی و رفعت، مخصوص توست و ماسوای تو شایان ترحم و در امور خود مسخّر و مجبور است، از حالی به حالی متحول و از صفتی به صفتی منتقل می‌شود، پس تو از نظایر و اضداد برتر و از امثال و اقران والاتری، پس پاک و منزهی تو و هیچ خدایی جز ذات یکتای تو نیست.