بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای امام سجاد (ع) در روز دوشنبه صحیفه سجادیه
ستایش مخصوص خدایی است که هنگام خلقت (سرشت) آسمان‌ها و زمین هیچ‌کس را گواه نخواست (و از مشورت بی‌نیاز بود) و هنگام آفریدن مخلوقات کمک و یاری نگرفت در الهیّت و خداوندی بی‌شریک و در یکتائی و وحدانیت او را پشتیبان و یاوری نیست، زبان‌ها از نهایت وصفش عاجز و عقل‌ها از کُنه معرفتش مدهوش، گردنکشان از شکوه و هیبتش خوار و متواضع و چهره‌ها از هراس قهرش پست و حقیر (به رو افتاده است) هر بزرگی در مقابل عظمتش رام و مطیع است، پس ستایش ابدی جامع و کامل و پی در پی مخصوص تو است و درودهای او بر فرستاده‌اش همیشه و سلام او دائم و بدون انتها.
بار خدایا قرار ده آغاز امروز مرا خیر و صلاح و وسطش را رستگاری و آخرش را پیروزی و پناه می‌برم به تو از روزی که اوّل آن فزع و ترس و وسطش ناله و فریاد و آخرش درد و رنج است. خدایا از هر نذری که نذر کردم و هر وعده‌ای که دادم و هر عهد و پیمانی که بستم سپس به آن وفا نکردم از تو آمرزش می‌طلبم و باز از تو درخواست می‌کنم در ظلمی که به بندگان تو کردم و حقی که بر من دارند که به لطف و کرمت ادا فرمایی پس هر بنده‌ای از بندگانت یا کنیزی از کنیزانت که مظلمه‌ای از او بر من است که ستمی بر او کرده‌ام در جانش یا در عرض و آبرویش یا در مال و ثروتش، یا در حق خانواده‌اش و فرزندش یا غیبت (و بدگویی) او را کرده‌ام، یا تحمیلی بر او به سبب هوی و هوس، یا تکبّر، یا حمایت بی‌جا یا خودنمایی، یا عصبیّت، خواه (آن بنده و یا کنیزت) غائب باشد یا حاضر، پس دستم از ادای حق او کوتاه و از باز پرداخت حقوقش و طلب حلیّت از او ناتوانم پس از تو ای کسی که مالک حاجت‌هایی و با اراده و خواست تو همه‌ی حاجت‌ها مستجاب است از تو می‌طلبم که بر محمد و آل محمد درود فرستی و آن بنده را که بر او ستمی کرده‌ام هرگونه که خواهی از من راضی و خوشنود گردانی و مرا از جانب خود رحمتی بی‌حد عطا کنی که همانا آمرزش چیزی را از تو کم نمی‌کند و عطا و بخشش موجب ضرر و زیان تو نیست ای مهربان‌ترین مهربانان، خدایا به من در هر روز دوشنبه دو نعمت از جانب خود عطا فرما که آن دو یکی سعادت در اوّل روز به سبب طاعت و نعمت دیگر در آخر روز به آمرزش تو ای آنکه او است خداوند (متعال) و گناهان را جز او کسی نتواند بخشد.