بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای امام سجاد (ع) در روز جمعه صحیفه سجادیه
ستایش مخصوص خدایی است که نخست است پیش از ایجاد و زنده کردن موجودات (پیوسته وجود داشته و برای او ابتدایی نیست) و آخر است بعد از فنای موجودات (برای ذات پاکش ابتدا و انتهایی نیست)، آن دانایی که فراموش نکند کسی را که یاد کرد او را و از نعمتش بر شکرگزاران کم نگذارد و کسی را که دعا کند به درگاهش محروم ننماید و کسی را که به او چشم امید دارد ناامید نگرداند.
خدایا همانا من تو را گواه میگیرم و گواهی تو کافی است و باز گواه میگیرم تمام فرشتگانت و ساکنان آسمانهایت و حاملان عرشت و آن کسانی که برانگیختهای از پیغمبران و فرستادگانت و آنچه آفریدهای از اقسام و اصناف مخلوقات من همه را گواه میگیرم و گواهی میدهم که تویی خدای یگانه و جز تو خدایی نیست تو یکتا و بیشرکی و بیمثل و مانندی، قول تو را تخلف و تبدیلی نیست و گواهی میدهم که حضرت محمد (ص) بندهی خاص تو و پیغمبر (بزرگ) تو است هر چه از بار وحی و رسالت به دوش او نهادی همه را به بندگان تو رسانید و در راه (اطاعت) خدای عزّوجل حقِ کوشش را به جای آورد و البته وی مژده داد به آنچه که حق بود از پاداش و ثواب و ترسانید از آنچه که راست بود از مجازات.
خدایا ثابت بدار مرا بر دینت مادامی که زندهام و منحرف منما دلم را پس از آنکه هدایتم کردی و ببخش برایم از نزد خودت رحمتی همانا تویی بخشنده، بار خدایا مرا در دین خود تا زندهام خواهم که ثابت بداری و به ظلمتِ گمراهی دلم را تاریک مگردان پس از آنکه به نور هدایت روشن ساخت و از جانب خود رحمت خاصم عطا فرما که همانا تویی بخشندهی بیعوض.
خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا از پیروان و شیعیان آن حضرت قرار ده و در قیامت مرا در گروه آن بزرگوار محشور گردان و توفیقم ده بر انجام فریضهی روزهای جمعه و بر طاعتهایی که در این روز بر من واجب نمودهای و آنچه قسمت کردی برای اهل آنها در عطایت در روز جزا که همانا تویی یکتا خدای مقتدر حکیم.