بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبهی شهادت حضرت زهرا (س) (روایت اول)
3 اسفند ۱۳۹۴
حمد و سپاس پروردگار یکتا را سزاست که زمین و آسمانها را در شش روز آفرید و سپس به عرش پرداخت. آدم را خلق کرد و مسجود قرار داد و شیطان را مطرود، شیطان فتنه کرد و آدم توبه نمود. حضرت نوح کشتی ساخت و حضرت ابراهیم بت شکست و پایههای خانهی کعبه را بالا برد. حضرت موسی دریا شکافت و حضرت عیسی به اذن الله مرده زنده کرد و اینها مقدمهای شد بر بعثت خاتم انبیاء حضرت محمد (ص) و چنین شد، باید که چنین میشد چون ارادهی پروردگار بود در همهی هستی بانگ اللهاکبر و لاالهالاالله طنین انداز شد و منتظرانش به شکرانهاش به شادمانی پرداختند و پروردگار پیامبرش را رحمةٌ للعالمین نامید و اهلبیتش را از بهترینها و پاکترینها قرار داد. امیر مؤمنان علی (ع) را ولی و جانشین و کامل کنندهی دینش و حضرت زهرا (س) کوثر الهی و سرور عالمیان انتخاب نمود و فرزندانش را ستارگان پر فروغ هدایت، گهرانی بیهمتا که درود بیپایان خداوند تا ابد بر همگی ایشان باد که خداوند کریم خود فرمود: خداوند ایشان را از شر روز قیامت نگه داشت و آنان را طراوت و شادمانی بخشید. به پاداش صبری که کردهاند پاداششان را بهشت و حریر داد و با توصیف نعمتهای فراوانی که شامل ایشان خواهد شد در آخر چنین میفرماید: این پاداش شماست و از کوشششان سپاس گذاری شده است.
پس سلام بر جانهایی که امانتدار لوح آفرینش هستند، همان آنانی که ثروت سرشار بندگی را در صندوقچهی جان اندوختند تا آتش امیال نفسانی بر کِشتهی جانشان نیفتد، جانی که ثروتش تمام نمیشود و خزانهاش تهی نمیگردد. آنچنان بر قالب جان نقش اطاعت را زده است که پیشانی عملش گواه آن است.
در این شب حزن و اندوه در این کوی عشق به سوگ گهری بیهمتا، کوثری جاری، نعمت بینظیر پروردگار عالم که برای بردن نامش باید از خالقش خداوند حکیم اجازه گرفت. پس ما نیز اذن میطلبیم تا نام مبارک ایشان، سرور عالمیان حضرت طاهره، راضیه و زکیه، فاطمه، زهرای مرضیه (س) در شب شهادتشان در خانهی فرزندشان با دلی پر از غم و اندوه به عزا بنشینیم چون اندیشه و عقل در وصفشان و مقام ایشان قاصر است لذا از سخنان گهربار ایشان مدد میگیریم که فرمودند: در سورهی قمر پروردگار عالم فرمودند که ماه دو نیم شد، نیمی وجود مقدس حضرت نبی اکرم (ص) و نیمی سورهی کوثر که در اعجاز همانند نوری است که جانها با آن از ظلالت جهل به علمی پایان نیافتنی پیوند میخورد.
اینک در این شب به گوشهای از گنجینهی علم و معرفت و عرفان ایشان پناهنده میشویم که فرمودند: جان انسان مدار قدرت است، پروردگار آن را با لباس ظاهر پوشاند تا جلوهی بزرگیاش در جامههای عزت مخفی شود. پس فرمود به هنگام عبادت جامههای خویش را بپوشید، همگان لباسی را برای عبادت برگزیدند و آن را از ناپاکیها محافظت کردند تا به فرمودهی خالقشان آمادهی پرستش شوند. ملکوتیان عرضه داشتند: بار الها تخت جایگاهمان در انوار عزت خلیفگانتان آنچنان میدرخشد که اسرارش بر ما پوشیده است و پروردگار میفرماید: جان بندگان را به مدالهایی آراستم و آن مدالها را در قالبی قرار دادم. آن زمان که جان را از قالبش تهی سازم همگان به عزتش آگاه شوند، پدرم رسول خدا (ص) همواره میفرمود: فاطمه جان کدام لباسی قادر است تا جانی را بپوشاند که پوشش ملکوت نتوانست آن را پوشش دهد پس جان عزیزت جز با انوار پروردگارت با هیچ لباسی در حجاب قرار نخواهد گرفت و چه سعادتمند هستند دوستدارانت که لباس عزتشان نام با برکت تو خواهد بود. خاندان رسالت در امانتی که پروردگار عالم برایشان به عنوان سرنوشت وعده فرموده بود زندگی دنیا در محدودیت زمان معنایی نداشت. کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی همگی در بندگی خالق یکتا به یک زمان متصل میشد و آن زمان در دقیقههایش به دنبال یک هدف و آن رضایت پروردگار کریم بود و شکر نشانی که همواره همراه این وعدهی الهی همگان را به سعادتی میخواند که رمزش در کتاب آسمانی آمده است.
پس وای بر احوال کسانی که چنین انوار الهیه در کنارشان نفس کشید، نه تنها چشمان و دل کورشان آن را ندید بلکه به دشمنی و کینه و حسادت ایشان نمودند تا آنجا که به شهادت رساندند. لعنت الله علی قوم الظالمین و باطلین.
اینک در این شب پر از غم و اندوه ضمن عرض تسلیت به ساحت مقدس فرزند گرامیشان مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) خدمتشان ابراز میداریم: مولا ما را در شناخت هر چه بیشتر شأن و مقام مادر گرامیتان یاری فرمایید. حال به نیت عذاب دشمنان و پیروزی و نزدیکی ظهور مولایمان فریاد میزنیم: