بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی اعیاد شعبانیه
۲۱ خرداد ۹۲
حمد و سپاس درخور آفریننده‌ی جان‌هاست جان‌هایی که لباس عزت و بندگی را بر قامت سروشان پوشانده و بر تخت خلیفه جلوس کرده و همه‌ی موجودات را به تحسین وا داشتند و عشق به الله را چنان در لطافتش عرضه نمودند که تا ابد همه‌ی قلب‌های مشتاق از شنیدن و دیدن آن به وجد آمده و سر از پا نشناسند پس شکر و ستایش بی‌شمار و بی‌پایان به وسعت و عظمت عرشِ با جلال و جبروت پروردگار توانا را سزاست. نیست معبودی غیر از ذات اقدسش. برکات پروردگار عالم در روح انسان‌ها همان چلچراغ است که قرآن کریم فرمود: روغنش روشنی بخشد درحالی‌که تعلق به شرق و غرب عالم ندارد؛ همواره فروزان است و سلامتی‌اش فرمانی است که به آستان رحمت پروردگارش متصل است و شکر نامی است بر درگه کبریایی خالقی که کلید آفرینش را در اتصال روح و جسم بنده‌اش به یکدیگر متصل فرمود تا استخوان‌هایش در حلقه‌ی عشق به الله در مکان خویش بچرخد سپس به ندای جانش که او را به حمد فرمان می‌دهد پاسخ گوید که: ای جان، به هم آمیختی تا به قدرتی سجده کنی که تو را به بزرگی‌ات ستود و در کتابش فرمود: نام او بنده است به تماشای بندگی‌اش روید تا رازش را دریابید.
بله باید که به تماشای چنین بندگانی شتافت که سوز و عشق خود را در این قالب، نغمه‌سرایی می‌کنند که: ای خالق جانم، مرا که بنده‌ای محتاج رحمتت بودم به منتهای آن رحمت نائل کردی چگونه شکر و سپاست گویم؟ آیا جسمم توان شکر دارد و یا روحم اذن آمدن به بارگاه ملکوتی‌ات؟ پس صورت را در خاک می‌غلتانم تا طعمش را به خاطر بسپارم. یاری‌ام کن.
حال ای مهمانان کوی عشق که برای تماشای مولود عاشقان آمدید که راه و رسم آنان را بیاموزید مناجات زیبایی را که شنیدید از سرور و سالار شهیدان، اسوه‌ی شجاعت و تقوا و آزادگی و جهاد حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بود که با چنین روح ملکوتی در کربلا حماسه آفرید و تا ابد رسم دلدادگی را به نام خود ثبت فرمود. چه گویاست این عشق در آخرین وداع ایشان با قبر جد گرامی‌شان رسول اکرم حضرت محمد (ص) و آینه ایست تمام نما از این زمانه که چنین فرمودند: ای خاک چه سعادتمندی! چه جانی را در خود فشرده‌ای! جانی که چراغ هدایتش را فرومایگان دهر به فراموشی سپرده‌اند و من می‌روم تا با چراغی که پروردگارم فرموده: درون چراغ دانی است که در آن چراغی باشد، آن چراغ درون آبگینه و آن آبگینه چون ستاره‌ای درخشنده از روغن درخت پر برکت زیتون که نه خاوری و نه باختری است افروخته باشد، روغنش روشنی بخشد هرچند آتش بدان نرسیده باشد آن را بیفروزم. می‌روم تا خورشید نبوت طلوع کند و سینه‌های سنگی بشکافد؛ خون خشکیده در قلب‌ها به جریان بیفتد و وعده‌ی پروردگار محقق شود. پروردگارم یاری‌ام کن تا دینت را از چنگال دیو صفتان به دستان منتظرانش برسانم.
چه زیبا گوهر وجود امام حسین (ع) را مادر گرامی‌شان سرور عالمیان حضرت زهرا (س) بیان فرموده‌اند که: بار الها اگر هزاران جان در درون جانم داشتم تمام آن جان‌ها را به اشتیاق دیدنش گرفتار می‌کردم تا لحظه‌ای از او جدا نشوم پس همواره شیره‌ی جانم را به کامم بچشان تا سپاسگزار جلالت کبریایی‌ات باشم.
این شب مبارک و خجسته شادی‌مان افزوده است با میلاد فرزند گرامی امام حسین (ع) سید ساجدین، زینت عابدین، مرد مناجات، معلم مکارم اخلاق و دعا، امام بر حق، کوه استواری و صبر و شکیبایی امام علی‌بن‌الحسین (ع) که بعد از شهادت پدر بزرگوارشان در روز عاشورا رهبری کاروان پیام‌آوران عشق را به عهده گرفتند و چنان آن را هدایت فرمودند که چون سِیلی ویرانگر بر سر راه خود تمامی باطلین و کاخ‌های ستم را به ویرانه تبدیل فرمودند و پیروزمندانه به شهر مدینه وارد شدند.
امام سجاد (ع) با عشقی سوزناک و روحی لطیف در تمام عمر با مناجات و دعاهای زیبا به بشریت آموختند که چگونه می‌شود بندگی را با عشق آغشته کرد و به پیشگاه پروردگار ابراز نمود که در این مورد پدر گرامی‌شان اباعبدالله الحسین (ع) در راه کربلا ایشان را در آغوش خود فشردند و فرمودند: پسرم تو مانند پدرم امیر مؤمنان در کنار همه هستی درحالی‌که فرشتگان به مناجاتت بیشتر از ما خو گرفته‌اند پس جانت را به صاحبش بسپار تا او خود آن را یاری کند.
در این شب بزرگ از مولود سومی که زینت بخش این ایام است سخن آغاز می‌کنیم؛ ایشان پرچم‌دار شجاعت و تقوا، رشادت و ایمان، استواری و وفاداری به عهد و پیمان و اطاعت گر واقعی امام عصر خود، قمر منیر بنی‌هاشم حضرت ابوالفضل العباس (ع) هستند که از کودکی به‌واسطه‌ی دارا بودن خصایص بالایی از ادب و کمال و ایمان و شناخت مقام امامت به لقب ابوالفضل یعنی پدر دانش و فضایل خاص مشهور شدند چیزی که در محافل و روایات شیعه از آن کمتر گفته می‌شود. ایشان با عشق، در اطاعت و فرمان‌برداری سه امام هم‌زمان با عصر خود بودند، امیر مؤمنان علی (ع) امام حسن مجتبی (ع) و امام حسین (ع) و این نشان از باور و شناخت ایشان از مقام والای امامت قبل از عاطفه‌ی پدری و برادری دارد؛ باید شیعه مخصوصاً منتظران، این مرام را الگوی خود قرار دهند و بیاموزند چگونه مانند ایشان از منجی و امام عصر و زمان خود اباصالح المهدی (عج) عاشقانه فرمان‌برداری کنند.
در این شب مبارک ضمن عرض تبریک و تهنیت این سه میلاد خدمت مولا و سرور و ولی و امام بر حقمان یوسف زهرا (عج) دست به دعا بر می‌داریم:
بار الها شیعه غنی از ذخایر و گنجینه‌های بی‌نظیر معرفت است به حرمت میلادهای گهربار ماه شعبان ما را قدردان این نعمت‌های بی‌همتا قرار بده.
بار الها امام حسین (ع) و امام سجاد (ع) با عمل خود امامت را به ما معرفی فرموده‌اند و حضرت ابوالفضل (ع) اطاعت و فرمان داری از امامت را پس پیروی از راه و رسم ایشان را روزی‌مان فرما.
بار الها در ظهور امام عصر، مولایمان که عطر و بوی فضایل پدرانشان را دارا می‌باشند تعجیل بفرما.